شایسته سالاری یکی از عوامل اساسی توانمند سازی دولتها و ارتقاء سطح برنامه های اجرایی در مدیریت کشوراست. امروزه انتصابات  دولتها در کشور های توسعه یافته بر پایه اصول شایسته سالاری و عمدتا از طریق آزمونهای تخصصی و گزینش های علمی  صورت می گیرد.کشورهای ژاپن و کره جنوبی از جمله کشورهای آسیای شرقی  هستندکه مدل شایسته سالاری را به شکل مطلوب مورد توجه قرار داده اند و علیرغم برخوردار نبودن از منابع طبیعی مثل گاز ونفت زمینه توسعه در کشور خود را فراهم و با سرعت پیشرفت کرده اند .در کشورما علیرغم توسعه کمی وکیفی نیروی انسانی بعد از انقلاب هنوز موضوع شایسته سالاری مورد توجه قرار نگرفته است وتعداد مدیران توصیه شده و منصوبان غیر متخصص در سطوح مختلف چشمگیر است. این موضوع باعث دلسردی نیروهای متخصص و نخبگان کشور شده است که تصور می کنند چون وابستگی حزبی و گروهی با جریانات سیاسی ندارند توانمندی آنان دیده نمی شود وآنان مجبورند زیر نظرافرادی که از شایستگی لازم برخوردار نیستند کار و دستورات غیرمنطقی آنان را اجرا کنند. حد اقل انتظار مردم ازدولت  این است که حلقه محدود و رابطه ای مدیریت کشور را شکسته و فرصت خدمت رابرای جوانان شایسته که از مدارج علمی وتجربی خوبی برخوردار می باشند را فراهم نمایند.

نگاهی به انتصابات و تغییرات مدیریتی در مسجدسلیمان طی 18 ماه گذشته حاکی از آنست که اصل شایسته سالاری در انتصابات به مرور به سمت و سوی به فراموشی سپردن است و برخی جابجایی های مدیران تعجب اقشار مختلف جامعه اعم از نخبگان و عموم مردم را برانگیخته است.

این روزها در مسجدسلیمان به وضوح شاهد هستیم که اگر مدیری  هرچقدر هم که در حوزه کاری خود موفق و پرتلاش عمل کند اما اگر وابستگی حزبی,قومی و روابط پشت پرده نداشته باشد دوام نخواهد آورد.

مردم از فرماندار و نماینده شهرستان در مجلس شورای اسلامی که با شعارشایسته سالاری و خرد جمعی آرا مردم را کسب کرده است انتظار دارند اگر قرار است تغییر مدیریتی در شهرستان صورت بگیرد مدیر جدید به مراتب از مدیر فعلی توانمند تر باشد و مدیری با برنامه منصوب شود  اما در مسجدسلیمان رویه تغییر مدیران در چند مورد متعدد به گونه ای بوده که حتی مدیری که دو ماه قبل به عنوان مدیر نمونه شهرستان انتخاب شده عزل می شود و یا در مورد دیگری مدیری منصوب می شود که چندین سال قبل در همان پست مدیریتی مشغول بکار بوده و پس از یک دوره جدایی از صندلی ریاست دوباره در همان پست مدیریتی منصوب می شود و این یعنی بازگشت به عقب.

فرماندار و نماینده مسجدسلیمان در مجلس شورای اسلامی باید این اصل را مورد توجه قرار دهند که سالها عقب ماندگی و پسرفت مسجدسلیمان بدلیل همین انتصاباتی بوده که اصل شایسته سالاری در آنها به کلی حذف شده و در نهایت این مردم  بوده اند که پس از سالها و آمدن و رفتن مدیران متعدد همچنان از خدمات و امکانات اولیه در حوزه های مختلف محروم مانده اند و در مقابل مدیران ناشایسته و سفارشی بوده اند که پس از پایان دوره سیاه مدیریتی خود مسجدسلیمان را به مقصد کلان شهرها ترک کرده اند.