احمد خراسانی / لالی نیوز :  این روزها در لالی امید به بعضی از کارها رفته رفته رنگ می بازد تا جایی که باد فراموشی نه تنها در میان مردم بلکه دست نوازشی هم بر سر مسئولین عزیزمان می کشد و آرزوهای دیرینه این مردم برای توسعه شهر زیبایشان را با خود به بوته های فراموشی می برد .

سال ها پیش آن زمان که جوانان ، کودک بوده و پیران ، جوان رویاهایی برای مردم شهر از روزهایی خوش و پر رونق در شهر خبر می داد چرا که امید جمعیت بیکار با وعده رونق کشاورزی چنان گره خورده بود که توسعه صنعت کشاورزی در لالی خبر از ایجاد کار فراوان برای جمعیت قابل توجهی از مردم شهر می داد .

اما از آن زمان سال ها می گذرد و بر سر این رویای شیرین چه آمده را همه می دانیم و حتی قصد نداریم که کاسه ها و کوزه هایمان را بر سر یک یا چند نفر بشکنیم بلکه امید داریم آن ها که دم از مردم داری می زنند و دلسوزی ، تا فرصت دارند و از دستشان بر می آید برای این مردم کاری کنند چرا که این امید و آرزو اگر زنده شد فردای کودکان این سرزمین روشن می شود .

جوانان این روزها بی بهره تر از هر زمانی در لالی برای همه دغدغه های که دارند تنها راهی که پیش روی خود می بینند مهاجرت و کار در شهرهای دیگر است و این شهر ها از شمال غرب کشور گرفته تا جنوب شرق هم امتداد دارد .

به لطف همان مسئولین عزیز مدت کوتاهی هست که قطعه زمینی به عنوان شهرک صنعتی برای لالی در نظر گرفته شده است اما اگر کمی از آن اطراف بگذریم خواهیم دید نه تنها فعالیتی صنعتی وجود ندارد بلکه زمین خالی آن بیش از هر چیز چشم ها را آزار میدهد.

بیکاری جوانان آن قدر موضوع مهمی است که سلامت یک جامعه به آن وابسته است و هر قدر بیکاری فراگیرتر باشد معضلات اجتماعی به مراتب بیشتر خواهد بود و توجه به این نکته می تواند در تصمیم گیری مسئولان رده بالا در توزیع اشتغال به صورت مساوی و عادلانه در تمام نقاط کشور تاثیر مثبت داشته باشد .

مردم بختیاری این خطه آن قدر از نعمت اشتغال بی بهره بوده اند که حالا برای کارخانه پتروشیمی زیلایی چندین شهر را که از لحاظ فرهنگی با هم برادر به حساب می آیند در روبه روی هم قرار داده و هر شهری ادعای بیشتر و سهم خواهی خود را دارد.

به راستی آیا مسئولین ما عملکرد مناسبی در این راستا داشته اند ؟ و آیا شایسته این مردم رنج کشیده این است که برای چند صد نفر اشتغال برادری های خود را فراموش کنند ؟ آیا این شایسته مردمی است که از همان قدیم سرزمین هایشان بخشی از درآمد کشور را تامین می کرد؟

تبعیض در توزیع در آمدهای ملی در بین مناطق مختلف کشور امری بدیهی است اما کم کاری مسئولان هم در این راستا گناهی نابخشودنی است چرا که سهم مردم در لالی ، مسجدسلیمان، اندیکا و حتی خوزستان کمتر از تهران ، اصفهان و تبریز نبوده و نیست.

نکته ای تلخ که از قلم افتاد و البته مسئولیت آن هم متوجه مسئولین است مرگ جوانان عزیزی است که با سفر به شهرهای مختلف و بعضا با انجام کارهای طاقت فرسا و نبود ایمنی در محل کار گریبانگیر شهرهای ما شده است .

جوانانی که می توانستند با ماندن در شهر خود و با بهره مندی از نعمت اشتغال اکنون در کنار خانواده های خود روزگار خوشی داشته باشند تنها به علت سوء مدیریت و کم کاری مسئولین این گونه دست از حیات و زندگی کشیده اند .