به گزارش آسماری , شهید داریوش محمدی در 24  دی‌ماه ۱۳۳۸  چشم به جهان گشود. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در مسجدسلیمان به پایان رساند و در حالی که مدارک پذیرش جهت ادامه تحصیل در خارج از کشور را دریافت کرده بود  دوش به دوش دیگر برادران همرزمش به مبارزات  انقلابی خود  ادامه داد تا این که در آبان ماه سال ۱۳۵۷  مورد اصابت گلوله  قرار گرفت و از آنجایی که شهادت در راه حق را وظیفه شرعی خود می دانست به مبارزات خود ادامه داد تا این که در تاریخ ۲۴دی ماه ۱۳۵۷ پس از تصرف ساختمان ساواک  برای دومین بار مورد اصابت گلوله دژخیمان قرار گرفت و نامش به عنوان  اولین شهید انقلاب اسلامی در مسجدسلیمان جاودانه شد .

در آستانه  سی و هفتمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی برای آشنایی بیشتر با این شهید  والامقام به دیدار خانواده اش رفتیم  و با برادرش به گفتگو پرداختیم که بخشی از این گفتگو را در ادامه  می خوانید .

فردین محمدی برادر شهید داریوش محمدی در مورد مهم ترین عاملی که داریوش را در راه مبارزه برای انقلاب قرار داد می گوید : به واسطه اکتشاف نفت در مسجدسلیمان و حضور انگلیسی ها در این شهر  و اختلاف طبقاتی بین کارکنان نفت  و مردم عادی این بچه ها تضاد طبقاتی را به خوبی  و با پوست و گوشت خود لمس می کردند و این شد که اینگونه  محکم پای  انقلاب ایستادگی کردند .

وی در مورد نحوه شهادت شهید محمدی گفت :  در آبان ماه سال 1357 در جریان مبارزات انقلابی از ناحیه پا تیر می خورد و برای اینکه توسط نیروهای ساواک دستگیر نشود به بیمارستان نمی رود و مدتی را در روستاها و بین خانواده های  عشایری منطقه و بستگانی که در شهر دهدز داشتیم سپری می کند و در این مدت از طریق رادیو اخبار انقلاب را پیگیری می کند .

شهید محمدی در یک خانواده عشایری(نفر اول سمت چپ)

شهید محمدی در حال گوش دادن به اخبار با رادیو 

وسائل پزشکی که شهید محمدی برای مداوای خود استفاده می کرده 

پس از بهبودی نسبی دوباره به مسجدسلیمان باز می گردد و همراه با دیگر دوستانش مبارزات انقلابی شان را ادامه می دهند تا اینکه در دی ماه همان سال در جریان راهپیمایی که بر ضد رژیم شاه برگزار می شود شرکت می کند . در این تظاهرات مردم از مسجدجامع نمره یک به سمت ساختمان ساواک حرکت می کنند و در این اعتراض دانش آموزان  ارتش هم به مردم ملحق می شوند .

در طی مسیر برای رسیدن به ساختمان ساواک روی پل دبیرستان سینا نیروهای ساواک مقابل مردم قرار می گیرند و به آنها اخطار می دهند اما شهید داریوش همراه با دیگر دوستانش با عبور از زیر پل مامورین را دور می زنند  و خود را به ساختمان ساواک می رسانند , ساختمان ساواک را آتش می زنند و  درگیری شروع می شود که در این بین تیری به یکی  از دوستان شهید  اصابت می کند و وی مجروح می شود. هنگامی که می خواستند فرد مجروح را به بیمارستان برسانند در میدان باشگاه مرکزی به مامورین برخورد می کنند و مامورین 17گلوله را به ماشین شان شلیک می کنند. هنگامی که از خودرو پیاده می شوند تیر کلت یکی از مامورین به سینه وی برخورد کرده و به شدت زخمی می شود و بر اثر اصابت همین گلوله در بیمارستان در حالي كه زير لب درود بر خميني و مرگ بر شاه می گفت شهید می شود.

 جای گلوله روی لباس شهید محمدی

برادر شهید داریوش محمدی با اشاره به فعالیت های انقلابی شهید محمدی در دوران دبیرستان می گوید :  شهید داریوش در صفحات کتب درسی و دفترهایش شعار مرگ بر شاه و درود بر خمینی می نوشت که همین موضوع باعث شد تا  چندین بار از سوی مدیر مدرسه در این رابطه به پدرم تذکر دادند .  

دستخط شهید محمدی روی روزنامه های آن زمان

وی گفت : شهید داریوش در آن دوران و با آن وضع شرایط فرهنگی کشور  در حالی به مبارزات خود ادامه داد و در اواخر دی ماه به شهادت رسید که اول بهمن ماه سال 1357 باید برای   ادامه تحصیل به آمریکا می رفت اما  قید تحصیلات در آمریکا را می زند و همراه با مردم پای انقلاب ایستادگی می کند .

حضور بیش از 30هزار نفر از مردم مسجدسلیمان در مراسم تشییع شهید محمدی