روزی که حسن روحانی توانست با صحبت کردن از اخلاق رأی ملت را تصاحب کند، هیچ‌کس انتظار شنیدن 50 نوع لقب توهین آمیز از سوی رئیس جمهور برای تخریب منتقدان را نداشت؛ همه بعد از هر توهین به منتقد از سوی رئیس دولت تدبیر و امید یاد صحبت‌های رضایی در مناظرات تلویزیونی سال 92 می افتند که به حسن روحانی گفت، روحانی اگر بخواهد با این عصبانیت و داد و بیداد سکان کشور را به دست بگیرد خدا به داد کشور برسد.

صحبت از اخلاق در دولت تدبیر و امید چیز دم دستی بود و با استفاده از همین کلمه به تخریب دیگران می‌پرداختند. انتشار فایل صوتی از جلسه اتاق وزیر برای تخریب یک شخصیت، توهین به تولید کنندگان و دانشمندان داخلی، نادیده گرفتن توان ملت و توهین‌های گاه و بی گاه به منتقدان از جمله اتفاقاتی بود که کام ملت را تلخ می‌کرد.

حامیان فتنه 88 و مطرح کنندگان تز فرزند آذربایجان، داماد لرستان هم در آن دوران صحبت از اخلاق و قانون مداری می‌کردند اما بعد از شکست در انتخابات و نپذیرفتن رأی مردم اقدام به فتنه گری کردند و 6 ماه کشور را به آشوب کشیدند، حال این روزها دوباره به میدان آمده‌اند و حمله به حزب الهی‌ها را با حرف‌های دشمن شاد کن در دستور کار خود قرار داده‌اند.

این روزها صحبت از خوبی، به جای عمل کردن به آن در دستور کار دو طیف حامیان دولت و اصلاح طلبان قرار گرفتهاست.

کارگزاران دیروز، به اعتدال امروز تغییر چهره داده‌اند و دوست دارند همه از این تغییر چهره استقبال کنند و مدعیان فتنه دیروز برای بازگشت بی هزینه و از رحم اجاره‌ای اعتدال استفاده کنند، دلیل این اتحاد یک هدف مشخص است و آن تمامیت خواهی این طیف برای حذف رقیب است.

سال 88 شبهه تقلب را مطرح کردند و این روزها از کوچک‌ترین موفقیت ظاهری به عنوان پیروزی بزرگ یاد می‌کنند. این بار اصلاح طلبان و حامیان دولت نتوانستند اکثریت کرسی‌های بهارستان را از آن خود کنند به همین دلیل مسئله رأی درجه یک و درجه دو را مطرح می‌کنند.

رأیی که آنها از آن یاد می‌کنند به معنی نادیده گرفتن شهرستان‌ها و برتر بودن تهران و نمایندگان تهرانی است؛ البته این طیف فقط به دنبال عبور از شهرستان‌ها و مصادره رأی ملت نیست بلکه آنها حتی از نزدیک‌ترین دوستان خود هم می‌گذرند تا به اهداف تمامیت خواهی خود برسند. برای همین است که این روزها معتقدند افراد موجود در لیست امید مهره‌های درجه سه هستند.

حال پیروزی یک لیست بر لیستی دیگر موضوعی بی ارزش است چرا که بعد از 8 سال حمایت از فتنه گران، امروز این طیف در 4 انتخاب خود ادعاهای واهی‌شان در تخریب نظام را پس گرفته‌اند.

پیروزی لیست امید در تهران به معنی این نیست که مردم تهران از نظر سیاسی به صورت کامل موافق اقدامات طیف تمامیت خواه است بلکه ویژگی‌های جامعه تهران طوری است که در انتخابات رأی آنها به سمت گفتمان نو سوق داده می‌شود.

ملت همیشه حاضر در صحنه همان طور که در روز جمعه جریان ضد انقلاب را ناامید کرد، اجازه تشکیل مجلسی مانند مجلس ششم را نمی‌دهد چرا که تجربه سیاسی این ملت مانع از نفوذ دشمن می‌شود و این به معنای پیروزی ملت است نه پیروزی یک جناح سیاسی.