ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻭﺿﻊ شهر ﺧﻮد ﺩﺭ ﺗﻼﺷﻨﺪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺣﺴﺎﺱ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﭼﺮﺍﯾﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﻭ ﯾﺎ ﻋﺪﻡ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﺁﻥ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .
ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻭﺿﻊ شهر ﺧﻮد ﺩﺭ ﺗﻼﺷﻨﺪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺣﺴﺎﺱ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﭼﺮﺍﯾﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﻭ ﯾﺎ ﻋﺪﻡ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﺁﻥ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .
ﺷﺨﺼﺎ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ، ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭﯼ ﺷﺮﯾﻒ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺜﻼ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﯼ، ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭﯼ، ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﯽ، ﺷﺒﮑﻪ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺳﺎﯾﺮ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻭ ﻧﻬﺎﺩﻫﺎﯼ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﯾﺎ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻩ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺍﻣﻨﯿﺖ، ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ، ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﮐﻮﭼﻪ، ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﯼ ﺯﺑﺎﻟﻪ، ﻓﻀﺎﯼ ﺳﺒﺰ، ﺳﺮﻭﯾﺲ ﺣﻤﻞ ﻭﻧﻘﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻭ ... ﭘﺮﺳﺶ ﻭ ﭘﯿﮕﯿﺮﯼ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ, ﻭﺍﻟﺒﺘﻪ ﻧﻤﺮﻩ ﺍﯼ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﭘﯿﮕﯿﺮ ﻭ ﭘﺮﺳﺸﮕﺮ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﺩ . ﻭﺭﻭﺩ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪﺍﻧﻪ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻭ ﺳﺎﯾﺮ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﺍﻫﮕﺸﺎﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ .
ﺑﻪ ﺑﺎﻭﺭنگارنده ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮﺩ، ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺣﺴﺎﺳﻨﺪ، شهروندانی ﺁﮔﺎﻩ، ﭘﺮﺳﺸﮕﺮ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺭﺍ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﻋﮑﺲ، ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻧﯽ ﺑﺎ ﺳﻮﺍﻻﺕ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﺷﺪﻩ، شهری ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ، ﺗﺮﺳﻮ ﻭ ﺧﻤﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ . ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭی ﺑﺎ ﻃﻨﺰﯼ ﺗﻠﺦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ : ﺷﻬﺮ ﺷﻤﺎ، ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺍﺳﺖ ﺯﯾﺮﺍ ﻫﯿﭻ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﯼ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﯾﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﻧﺪﺍﺭد ﺍﮐﺜﺮ ﻫﻤﺸﻬﺮﯾﺎﻥ ﻭﻗﺘﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﭘﯿﮕﯿﺮﯼ ﺍﻣﻮﺭﮐﻼﻥ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ، ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺻﺮﻑ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.وﺷﻬﺮﺩﺍﺭ ﺗﺤﺼﯿﻠﮑﺮﺩﻩ ایﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﻋﻘﯿﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﺻﻮﻻ ﻣﺮدم شهرستان ما ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﯿﮕﯿﺮﯼ ﻣﺴﺎﯾﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺣﺴﺎﺱ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﯿﺎﻝ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﯽ ﭘﯽ ﮔﯿﺮﯼ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮕﯿﺮﺩ، ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺑﻮﯼ ﺷﺨﺼﯽ وسیاسی ﺩﺍﺭﺩ.
ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﻬﺮهم ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﯼ ﺍﻣﻀﺎﺀ ﺍﺯ دیگر دانشجویان ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ وضعیت عمومی و ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﯽ یکی آز دانشگاههای موجود در شهرستان ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯدانشجویان ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺎ ﺍﺯ اين وضعیت ﺭﻧﺞ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﻋﻼﻡ ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﮐﻪ رییس دانشگاه عنوان کرده ﭘﯿﮕﯿﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺍﻣﻀﺎﺀ ﺯﯾﺮ ﻭﺭﻗﻪ، ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺩﺭﺩﺳﺮ ﺳﺎﺯ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺷﻐﻠﯽ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﺪﻩ ! ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮدانشجوها ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ .
ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺗﺎﺳﻒ ﺑﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ؟ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺱ ﺭﺍ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﻣﺎ ﺗﺰﺭﯾﻖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺭﯾﺸﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﺮﺍﺱ ﺩﺭ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﻣﮕﺮ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﻣﻌﺼﻮﻡ ( ﻋﻠﯿﻬﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ ) ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻨﺎﺑﺮ ﺷﺮﯾﻒ ﺧﻮﯾﺶ، ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺸﮕﺮﯼ و ﺍﺳﺘﯿﻔﺎﯼ ﺣﻖ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ؟ﭘﯿﮕﯿﺮﯼ ﺣﻘﻮﻕ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﯼ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎﺕ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﭼﻪ ﺩﺧﻠﯽ ﺑﻪ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺷﻐﻠﯽ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺎ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺍﻭﻝ ﭘﺮﺳﺸﮕﺮﯼ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺍﯾﻦ ﺫﻫﻨﯿﺖ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺱ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﭼﻪ ﺟﺎﯼ ﺗﻮﻗﻊ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻡ ﺍﺳﺖ؟
ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﻗﻮﻝ حضرت حافظ « ﻭﺻﻒ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ، ﺑﻪ ﺷﺐ ﭘﺮﻩ ﺍﻋﻤﯽ ﻧﺮﺳﺪ » ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻧﺪﮎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﻝ ﺑﻮﯾﮋﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ و دانشجویان ﻣﯽ ﻫـﺮﺍﺳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ، ﻣـﻘﺎﻭﻣﺘﯽ ﺟـﺎﻫﻼﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺮﺝ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺍﯾﻦ ﻓﻀﺎ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ شهری زنده ﭘﻮﯾﺎ ﻭ ﺭﻭﺯﺁﻣﺪ، ﭼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺟﺰ ﭘﺮﺳﺸﮕﺮﯼ ﻭ ﻣﺴﯿﺮﯼ ﺟﺰ ﭘﯿﮕﯿﺮﯼ ﻣﻄﺎﻟﺒﺎﺕ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻧﯿﺴﺖ . ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻮﺍﻝ ﺍﺯ ﻣﺪﯾﺮﺍﻥ ﺷﻬﺮﯼ ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﺎﯾﻒ ﺁﻧﺎﻥ « ﺗﺎﺑﻮ » ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻧﯿﺎﻣﺪﻩ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺑﺮ ﭘﺮﺳﺸﮕﺮﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺿﺮﻭﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﻇﯿﻔﻪ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﯼ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﺣﺮﻣﺖ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺐ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺁﻭﺭﯾﻢ . ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻤﺎﻥ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﯾﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﺁﻓﺮﯾﺪﻩ ﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪﻥ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ .
ﻧﺼﯿﺤﺖ ﮐﻨﻔﻮﺳﯿﻮﺱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ : « ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻭ ﻟﻌﻨﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ، ﺷﻤﻌﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻦ »
📝جمشیدجلیلی کارشناس علوم اجتماعی.