محمدرضا مکوندی: در حدیدترین حادثه تیراندازی های فاقد منطق در مراسمات، یک شاعر در بندر امام (ره ) در حین اجرای برنامه هدف گلوله واقع و جان داد. تیرهای سرگردانی که مصداق تیر غیب هستند بیگناهان فراوانی که با این تیراندازی های بی هدف با تلخکامی طومار زندگیشان به پایان رسید، به کام مرگ رفته و عده دیگر ناخواسته مجروح شدند.
شادی جمعیت انسانی حاضر در عروسی به واسطه این تیراندازی های بی منطق افراد خودنما و هیجان طلب به عزا کشیده شد و فراوان دیده ایم مراسمات عزا که با تیراندازی های بی جا به داغ مضاعف بدل شد .
روزگاری تفنگ در دست مردان ایلات مختلف سرزمین پرافتخار ایران با تاریخی مملو از فراز نشیب وسیله ای برای دفع تجاوز بیگانگان به کشور بود.
تفنگ در فرهنگ عشایر و از جمله فرهنگ مردمان لر چنان نفوذ و جایگاهی پیدا کرد که نمادی از اعتبار و حیثیت شد. اشعاری که همیشه در شادی و شیون، شادکامی ها و ناکامی ها در این قوم در طول دهه ها سروده شد همواره تفنگ شاه بیت این سروده ها به شمار می رفت و می رود.
تفنگ دردت به جونم/ تفنگ بی تو نمونم
تفنگ تا تونه دارم غم ندارم ای برارم
رقیق روز روشن شو تارم
وابستگی جامعه لر به تفنگ از یک سو به علت روحیات جنگاوری و حماسه سازی این قوم شجاع است و از سوی دیگر به خاطر سکونت در منطقه زاگرس با طبیعت خشن و حیوانات وحشی و نیز تامین امنیت خانواده در مقابل دزدان و…می باشد،
اما متاسفانه حالا تفنگ در مراسمات عرا و شادی استفاده می شود. این کار عده ای در تیراندازی کردن در مراسمات به خصوص عشایری ریشه تاریخی ندارد و علتش را در روحیه تفاخر و برتری طلبی برخی افراد باید جستجو کرد.
در بختیاری بررسی متون تاریخی نشان می دهد سنت ریشه دار به نام تیراندازی در مراسمات شادی و شیون نداریم، نهایتا با مرگ یک بزرگمرد طایفه آیین کتل اجرا می شد و در مراسم متوفی اسلحه وی بر اسب کتل آویزان می شد.
رسم غلط تیراندازی در تجمعات انسانی بارها باعث مرگ افراد بیگناه و حتی داماد شده است و اختلافاتی را میان طوایف بوجود آورده است. اما برای به حداقل رساندن این مشکل چه باید کرد؟
اول: قانون باید قاطعانه در این خصوص اجرا شود. شورای تامین استان مصوب کند هر کس به هر نوعی در مراسمات شادی و شیون اسلحه حمل کند (حتی اگر شلیک هم نکند) به علت ایجاد تشویش در عموم به علت ترس از تیراندازی احتمالی و اخلال در امنیت علاوه بر مجازات های مصرح در قانون، مادام العمر از تایید صلاحیت جهت اخذ مجوز سلاح از مراجع قانونی محروم و اسلحه وی نیز مصادره گردد.
دوم: این باور قالب است که بروز اتفاق ناگوار منجر به مرگ یا جرح افراد بر اثر تیراندازی در مراسمات با وساطت فامیل شاکی موفق به جلب رضایت و این اخذ رضایت عاملی تشویقی جهت تداوم این خطا است بهتر است با این موضوع قاطعانه برخورد و متهم تنبیه قانونی گردد.
سوم: بزرگان طوایف در جلسات مختلف طایفه ای و قبیله ای این عمل یعنی تیراندازی را محکوم و اعلام کنند در هر مراسمی که برخلاف مصالح عموم تیراندازی شود شرکت نمی کنند یا مراسم را ترک می کنند.
چهارم: فرهنگ سازی پیرامون جایگزینی یک عمل ارزشمند به نیت پاسداشت رخداداد پیوند عروسی یا گرامی داشت متوفی با کاشت نهال درخت به جای تیراندازی.
پنجم: اجرای طرح های ضربتی جمع آوری سلاح های غیر مجاز در استان توسط مراجع قانونی.
ششم: گاهی اوقات این بدعت غلط از سوی صاحبان مراسمات بخصوص برای اعتبار بخشی به متوفی صورت می گیرد که صاحب عزا هم به نوبه خود در برابر ارتکاب این عمل مجرمانه باید مسئولیت بپذیرد و مانع گردد.
هفتم: خوانندگان و سوگینه خوان ها در مراسمات عزا و عروسی هم با خواندن اشعار احساسی و تحریک آمیز در تیراندازی در مراسمات نقش آفرینی خطرناک ایفاء می کنند بهتر است در جلسات آموزشی ناجا با خوانندگان و سوگینه خوان ها پیرامون خودداری از قرائت اشعار نحریک آمیز و تذکر به عدم استفاده از اسلحه توصیه لازم صورت پذیرد.