می‌توان این ادعا را داشت که بختیاری تنها قومیتی است که یک دست شیعه دوازده امامی در این سرزمین است.
محمدرضا کرمزاده: می‌توان این ادعا را داشت که بختیاری تنها قومیتی است که یک دست شیعه دوازده امامی در این سرزمین است. جمعیت بختیاری بنابر آخرین برآورد صورت گرفته نزدیک به ده میلیون نفر می‌باشد که در استان‌های خوزستان، چهار محال بختیاری، اصفهان، لرستان به صورت متمرکز و در استان‌های تهران، البرز، ایلام در حالت پراکنده استقرار دارند.
از سال‌ها قبل تاکنون وقتی بحث انتخابات خبرگان رهبری به میان می‌آمد موضوعی باعث رنجش و نگرانی‌ام می‌شد و آن این بود واقعاً چرا یک قومیتی با این سابقه تاریخی و استواری در دین و ارادتمندی به ائمه اطهار باید یک یا چند کرسی از مجلس خبرگان رهبری در استان‌های خوزستان، چهار محال بختیاری و اصفهان و … را نصیب خود نکند این خلا من را آزار می‌داده و می‌دهد، بختیاری که در دل سرزمین و کوه‌های پناهگاه امنی شیعیان علی (ع) بوده و قلعه مدرسه‌های این دیار دژهای مستحکم مذهب شیعه بودند و همراه در جهت جهاد با خرافه و تعریف دین می‌کوشیده‌اند، بختیاری که تندیس و نقش شیعه‌ای (برد شیر) بیش هزار سال است بر گور دلاوران آن ها به عنوان نماد و پرچم تشیع بر پا ایستاده است.
شاید برخی اینچنین ادله‌ای به محکمه بیاورند که در بین روحانیون حال حاضر کسی و یا کسانی در حد و قواره اجتهاد بوده که پا به این عرصه نگذاشته است اما به جرات روی این فرضیه خط ابطالی می‌کشم هر چند متاسفانه در جامعه روحانیت ما شاید از روی همان فطرت و طینت پاکشان همواره خود را وقف جامعه نموده‌اند و فرصت ادامه تحصیل و … را از خود سلب کرده‌اند اما با این حال علمای جلیل قدری مانند حضرت آیت‌الله میر احمد‌رضا حاجتی و شیخ فرهنگ شهرمان مسجدسلیمان حاج محمد صادق امینی و …
هستند که از مدارج لازمه و کافی برخوردار بوده‌اند اما چرا هنوز وارد این میدان نشده‌اند باعث رنجش روح و روان جامعه بختیاری شده است، بدون شک هر کدام از این عزیزان خصوصاً جناب حاجتی اگر در این مرحله وارد این عرصه و میدان رقابت می‌شدند بدون کم ترین بزرگ نمایی رای اول مردم خوزستان را نصیب خود می‌کردند.
لذا ما جامعه بختیاری از بزرگان دینی و جامعه روحانیت خود چه آنان که صلاحیت و اجتهاد لازم و کافی را برای حضور در خبرگان رهبری را دارند مانند جناب حاجتی و امینی و … و چه طلاب جوان که باید ادامه تحصیل بدهند تا به مدارج عملی و فقهی عالیه برسند انتظار داریم برای اعتلا و سرافرازی ایل و تبار خود از هم اکنون در تکاپو و مهیا نمودن شرایط خود جهت حضور مقتدرانه در محل خبرگان ششم باشند (هر چند انشاءالله این خبرگان آخرین خبرگان رهبری باشد و سکان پرچم این مملکت به دست قائم آل محمد (عج) سپرده شود) نباید بگذارند ایل جلیل و بزرگ بختیاری بدون کرسی باشد از طرفی به خود می‌بالیم که یکی از دلایل پا پیش نگذاشتن بزرگان دینی جامعه بختیاری رعایت حال پیشکسوتان و تقدم دانستن آن هاست و لیکن باز هم ضرورت حضور عالمان دینی بختیاری در مجلس خبرگان رنگ و بوی خاص خود را دارد که این مهم باید تحقق پیدا کند و یک گلایه خودمانی از فارغ‌التحصیلان حوزه‌های علمیه مستقر در شهرهای بختیاری این است نباید شهر و دیار خود را رها کنند و خود را به استخدام برخی ادارات در فلان شهر در آورند و کار طلبگی خود را رها نمایند، لازم است این بزرگواران در کنار قوم خود بمانند و هادی و راهنمای آنان باشند چرا باید توجه داشته باشند اگر برخی‌ها شهرها امروز به نقطه‌ای مطلوب رسیده‌اند، به خاطر تکیه دادن قومشان به عالمان فریخته دینی بوده است باید با تمام توانی که در وجود دارند رسالتی که قبول کرده‌اند یعنی هدایت‌گری قوم را به منزل مقصد برسانند خود این عزیزان بهتر از بنده می‌دانند سالانه جمع قابل توجه‌ای از طلاب این حوزه‌ها معمم (عمامه گذاری) می‌شوند اگر این جمع در کنار مردمان دیار خود بمانند می‌دانید به اتفاق مبارکی می‌افتد، اما متاسفانه بعضاً در اولین فرصت هجرت را در برنامه خود قرار می‌دهند و با یک نگاه جزیی متوجه می‌شویم جمع قابل توجه‌ای از این عزیزان سال‌هاست در قم مستقر شده‌اند که شاید و حتماً حضور آنان در دیار خود ضرورت بیشتری دارد و اما در این دوره شایسته‌ترین کار این است بختیاری‌ها در چند استان مذکور لیستی ارائه دهند جهت اطلاع همتباران خود و از کاندیدایی حمایت کنند که مورد وثوق بیشتری باشد.
متاسفانه در ادوار گذشته تا کنون بعضاً کسانی از استان‌های بختیاری نشین به عنوان نماینده خبرگان رهبری برگزیده شده‌اند که حتی بومی این استان بعضاً نبوده‌اند و یا در طول عضویت خود در این مجلس کم ترین حضور در حوزه انتخابیه خود داشته است.
واقعاً چرا ما باید به کاندیدا خبرگانی رای بدهیم که به سختی در دسترس می‌باشد پس باید کسانی را در فهرست انتخاب خود قرار دارد که:
۱- در کنار وظایف ذاتی خود که نیاز به اشاره به آن نیست در مقابل مشکلات و کمبودهای حوزه انتخابیه خود احساس مسئولیت داشته باشد و مددکار و مدد‌رسان شهروندان و مسئولین استانی باشند.
۲- حداقل ماهی یک بار در کلیه شهرستان‌های در سطح استان حضور داشته باشد و از نزدیک سرکشی و دید و بازدید داشته باشد و از اوضاع و احوال مردم باخبر باشد و پای درد دل آن ها بنشیند و با درایت و امانت داری به مراجع ذیصلاح منعکس کند.
۳- دفاتر ارتباطی آنان با روی گشاده و باز همواره و همه روزه پذیرای شهروندان باشد و برای سهولت دفاتری در مناطق دور دست داشته باشند و یا این که ارتباط آنان مستمر و یک طرفه نباشد و عرض ارادت‌ها خدای نکرده فقط به زمان انتخابات نباشد.