مسلم سمالی/سالهای متمادی است که در ایام گرم سال علاوه بر تحمل گرما، شنیدن آه و ناله ی مدیران وزارت نیرو و سازمانهای مربوطه در جهت کمبود آب برایمان تبدیل به یک عادت شنیداری آزار دهنده و ناامید کننده شده است.امروز تقریبا همه ی ما به این باور رسیده ایم که کشور ما بی آب است و نحوه ی مصرف آب توسط صنایع و مردم کشور راهی جز به ناکجا آباد ندارد.

 

توصیه های موکد رسانه ها در مورد نحوه ی صرفه جویی آب و دخالت در خصوصی ترین احوال مردم از جمله استحمام و چکه نکردن شیرهای آب و حتی مسواک زدن و مثالهای عجیبی از این دست واقعا همه ی ما را نسبت به آینده نگران کرده است و نبود آب شرب برای مردم اصفهان و کرمان و انتقال بی رحمانه ی آب کوههای زاگرس برای کویر مرکزی ایران حالا دیگر تبدیل به یک چالش ملی شده است.

 

اما در این فضای خشک و ناامید کننده گاهی خبرهایی می شنویم که در تمام باورهایمان تزلزل ایجاد می کنند.

افتتاح بزرگترین پارک آبی کشور به مساحت سه هکتار در شهرستان قم درست در مرکز کویر ایران با حضور مسئولان کشوری و از همه عجیب تر سکوت آگاهانه و عجیب رسانه هایی که شب و روز جیغ بی آبی می کشند و به راحتی از کنار اینچنین تناقض بزرگی می گذرند.

 

 

کاش میشد فهمید آب مورد احتیاج اینچنین پارکی در دل کویر ایران از کجا تامین می شود و اصلا کشوری که مشکل آب دارد چه نیازی به اینچنین کارهای غیرمنطقی دارد در حالی که شهرهای پایین دست رودخانه های زاگرس سالهاست مشکل آب شرب دارند و کشاورزان خوزستانی حق کشت برنج ندارند.

 

 

همین چندروز پیش بود که خون یک جوان در شهرستان بلداجی استان چهارمحال بختیاری در اعتراض به انتقال آب سد چغاخور برای کارخانه فولاد سفید دشت و محروم شدن از آب کشاورزی شان برا گذران زندگی به زمین ریخته شد.هنوز پرونده تونل سبز کوه که رگ حیات چشمه های کوه کلار را نشانه رفته است باز است.حفر تونل های انتقال آب گلاب و بهشت آباد برای اصفهان و کرمان با جدیت ادامه دارد در حالی که معلوم نیست زاینده رود چرا به اصفهان نمی ریزد و شاید روزی فرا برسد که اگر ورود فاضلاب ها به کارون مسدود شود دیگر آبی در بستر کارون روان نباشد.

 

 

بدون تردید این اعمال مصداق بارز ناعدالتی اجتماعی و اجحاف به شهرها و استانهایی است که مسئولان ناکارآمدتری داشته و دارند و این امر از یک تناقض بزرگ خبر می دهد که یا آب به اندازه کافی هست و رسانه ها به دروغ افسانه ی بی آبی سر می دهند یا اینکه همین مقدار آب کم برای افراد و شهرهای خاص کنار گذاشته شده است.

 

در این بین خشک شدن نخلستان های جنوب و از بیت رفتن اکو سیستم زاگرس با طرح های غیرکارشناسی و شاید عامدانه و شور شدن آب کارون و دهها نمونه از این دست چه اهمیتی برای کسانی دارد که با لابی و رانت سرمایه های یک ملت را ملک خصوصی خود می پندارند.