واگویه های فرزندی از سرزمین آب و آفتاب ونفت با وزیر محترم نفت ! درگذشته هایی نه چندان دور ٬شما را دیده ام از نزدیک٬ نه بسیار ٬٬٬ می شود گفت چند بار...می دانم اکنون سن شما هم بیشتر شده! حوصله تان کم بود٬لاجرم کمتر نیز شده !حرفهایی هست٬ گرفتارند بین بگویم یا نگویم ها... ادعایی ندارم..اما مدعی ام !چرا که اگر یادتان باشد..آن پیر سفر کرده به رضوان الهی٬ مارا همه او خواند برادر ... در خوشی وغم بمانیم شانه به شانه چو یاور! پیر امروزمان نیز امری چنین٬ می کند مارا... ومن اینک براین باور٬ درد دلی دارم با یک برادر ! که می دانم سنگین باری می کشد بردوش ....ولی چاره چیست ای جان برادر؟. .اگر من بمانم ساکت وخموش؟..دیگری نیز همچنان خاموش ...ملازمانت ، پا به پا و محافظانت گرداگرد ...از چه راهی رسانم صدای ناله هایم که بشنودگوش!؟...تا نشوم من٬ نشویم ما فراموش؟! کوچکترین برادرها، از سرزمین آب وآفتاب و نفت..و پایتخت مقاومت ایران٬ آبادان نالان با شما انباشته های دل درد آلوده خود و غمنامه بسیاری از مردم این دیار را واگویه می کند.... بشنو از نی چون حکایت می کند