آسماری نیوز /مسلم سمالی : این روزها دیگر اولین حق طبیعی هر انسانی  در این دنیا یعنی نفس کشیدن برای ما خوزستانی ها  بسیار سخت شده است.کم کم یادمان می افتد  که ما هم حق زندگی داریم ,یک زندگی پاک نه بعنوان یک خوزستانی بلکه بعنوان یک ایرانی و بعنوان یک انسان . اکنون هیچ کدام از ما از سلامت جسم مان اطمینان نداریم . استانی داریم پر از محرومیت  و باشرایط زندگی سخت ولی مردمی هستیم وفادار به میهن مان و آرمانهای والای انقلابمان  این را نه در حرف می گوییم بلکه در گذشته با تقدیم خون فرزندان شهیدمان و زندگی در شرایط سخت جنگ و محرومیت پس از آن  ثابت کرده ایم  و هنوز هم از کوچه های شهرهایمان که می گذری بوی جنگ می آید انگار نه انگار که سالها از این جنگ گذشته است .

آمار بالای بیکاری و محرومیت از امکانات  اولیه شهری در اکثر مناطق استان خود گویای محرومیت مردم  این خطه ی مقاوم و  بسیار ثروتمند  از لحاظ منابع نفتی , معدنی , کشاورزی و صنعتی است .  اما هیچ وقت تبعات مثبت این ثروت را لمس نکردیم و همین حالا هزاران جوان خوزستانی  بخاطر موقعیت شغلی مجبور به مهاجرت شده اند.

یادمان هست که خانم ابتکار بانوی محیط زیست ایران و جهان زمانی بخاطر چند روز آلودگی هوای تهران به تهرانی ها توصیه کردند  که از تهران خارج شوند بانوی عزیز حالا چه توصیه ای برای خوزستانی ها دارید ؟ اینجا که دیگر خاک برای هر روز شده است  به گمانم اگر بنا بر حرف شما باشد خوزستان را باید متروکه کنیم.

اما خواهر عزیز اینجا وطن ماست , می خواهیم بمانیم  و زندگی کنیم .همین وطنی که شما بدلیل لغو پرواز افتحار به تشریف فرمایی ندادید هرچند که ما جاده های خوبی داریم  و شما هم ماشین های خوبی اما گویا پرواز را ترجیح می دادید.

راستی شما کجای انتقل آب کارون قرار دارید و اصلا نظر خاصی راجع به  انتقال آب کارون  و  خشک شدن تالاب های  خوزستان و تشدید پدیده شوم ریزگردها  دارید؟ در مورد ساخت بیش از حد سدها و نابودی محیط زیست کارون چه نظری دارید ؟ برای شوری آب کارون و فاضلاب های  جاری  در کارون چه کردید ؟؟ 

بانوی اول محیط زیست جهان به گمانم شما هم مثل آقای رئیس جمهور  معتقدید زاینده رود متعلق به همه  ماست هرچند که کسی نمی گوید سر شاخه های زاینده روز به کجا می روند .

 شما هم معتقدید که دیدن زاینده رود  جاری  چشم نواز تر از پرواز پرنده های مهاجر هورالعظیم و مهم تر از صید ماهیان تالاب شادگان است  و صد البته برخاستن ریزگردها از بستر تالاب های خشک یک استان زخم خورده از دفاع و محرومیت چندان هم مهم نیست.

خواهر عزیز دیگر آنقدر پدیده ریزگردها زندگی ما را مختل کرده  که باران های اسیدی را فراموش کردیم.بارانی که  پیام رحمت است  حالا برای ما رنگ خطر شده است . دیگر از چه بگویم, از وزیر  وزارت نفتی که  برای تخصیص اعتبارات مالچ پاشی اراضی بیابانی خوزستان قدمی بر نمی دارد.

خواهر عزیزم حالا که دارم می نویسم  احساس می کنم در سازمان شما هم خاک نشسته است,  اما نه خاک آلوده این روزهای خوزستان بلکه خاک فراموشی یاد ما در بایگانی سازمان شما.