مروری بر بخش اول

اصلی ترین پیام بخش قبلی این مقاله این بود که یکی از دلایل اصلی عدم پیشرفت اقتصادی و به دنبال آن بروز بحران بیکاری در جامعه بختیاری، ضعیف شدن فرهنگ کار و فعالیت اقتصادی است و سعی کردیم با آوردن نشانه هایی از اینکه ما در شرایط حاضر تقریباً همه منابع مادی لازم را برای پیشرفت در اختیار داریم، جای خالی پشتکار و تحرک نیروی انسانی را نشان دهیم.

(این نظر بنده که ریشه عدم پیشرفت ما بختیاری ها تاحد زیادی «تنبلی اقتصادی» خودمان است، به مذاق برخی از دوستان و خوانندگان عزیز خوش نیامد و برای برخی دیگر نیز کاملاً قابل قبول بود.)

از وجود آب فراوان، زمینهای حاصلخیز، آب و هوای متنوع ، طبیعت زیبا، جاذبه های گردشگری فراوان، و منابع نفتی موجود در مناطق بختیاری نشین گفتیم و از این که با این همه منبع و سرمایه، ما بسیار عقب افتادیم.

اگر نامعادله « منابع >> پیشرفت» ( بخوانید: پیشرفت بسیار کمتر از منابع) را بررسی کنیم، متوجه می شویم که علت این عدم پیشرفت، غافل شدن از باارزش ترین سرمایه، یعنی«سرمایه انسانی» است.

هیچ کس منکر نقش زیرساخت، مواد اولیه، فناوری و پول در پیشرفت اقتصادی نیست، اما نهایتاً این یک «انسان» است که باید از اینها ثروت بسازد. پس ضعف مان در این بخش واضح است؛ زیرا نتوانستیم انسانهایی تربیت کنیم که ثروت ساز باشند یا دست کم گلیم خود را از آب بیرون بکشند و تبدیل شدیم به یک جامعه مصرف کننده، منتظر دولت، چشم انتظار اتفاقات و «مندیر» دیگران.

حال چه باید کرد؟

اگر بخش اول مقاله را خوانده باشید، وعده دادیم پس از بیان مشکل، راهکار هم ارایه دهیم. البته بنده نه اقتصاددان هستم و نه مدیر اقتصادی، اما به خاطر فعالیت ها و مطالعاتی که در زمینه اشتغال و کارآفرینی داشته ام، در خود می بینم که راهکارهایی موثر برای کاهش مشکل بیکاری ارایه دهم.

این را هم می دانم و می دانیم که بیکاری یک مشکل چندپهلویِ پیچیده  و چغر است، اما با عنایت به این نتیجه که ریشه اصلی بیکاری در منطقه ما بیشتر «انسانی» است، ما هم از این موضع به این حریفِ سخت حمله می کنیم.

راهکار پیشنهادی مبارزه با بیکاری

همان طور که تا به حال مکرر اشاره شد، بیکاری و عدم پیشرفت اقتصادی در جامعه بختیاری ریشه ای انسانی دارد، و این یعنی باید روی «آدم ها» کار کرد. آدم های ما کودکان، نوجوانان، دانش آموزان، دانشجویان و جوانانی هستند که یا درجستجوی شغل اند و یا بزودی به جمع متقاضیان شغل می پیوندند. حتی پدر و مادرها و معلمان و اساتید نیز در این میان نقش دارند.

مخاطب اصلی ما کارجویان (حال یا آینده) هستند و راهکار پیشنهادی نیز با تمرکز بر روی این قشر تنظیم و ارایه شده است.

مدل «سه گام»

راهکار ما یک مدل تحت عنوان «سه گام» است و ما همان طور که از اسمش پیدا است، یک دستور کار سه مرحله ای است، شامل:

«انگیـزش، آمـوزش، پشتیبانـی»

برای آشنایی با کلیت این مدل، سه مرحله اصلی آن را به طور متخصر شرح داده و سپس در قسمت های بعدی جزئیات آن را بیان می کنیم.

گام اول: انگیزش

اولین چیزی که باعث می شود که فردی به حرکت درآید و یا جوانی به سوی شغل و کسب و کار متمایل شود، انگیزه است. انگیزش جوانان با تحریک آنان به کار و فعالیت باعث می شود از حالت خمودی، بی برنامگی و بی حوصلگی خارج شوند.

انگیزش می تواند با «مژده» بهبود آینده و یا «ترساندن» از عواقب بی تحرکی صورت بگیرد. به نظر شما با چه چیز می توان جوانی را که تا ظهر خواب است به سمت کار و فعالیت سوق داد؟ آن چیز هر چه که باشد، نوعی از انگیزه است.

گام دوم: آمـوزش

اگر خوب جوان را توجیه کرده و به او انگیزه لازم را داده باشیم، او آماده است کاری بکند، اما چگونه و از کجا شروع کند؟ آیا اصلاً چیزی در چنته دارد؟

ورود به بازارکار نیاز به دو نوع مهارت دارد: مهارت تخصصی و فنی، آموزش های عمومی کسب وکار

در این گام، افراد باید تحت آموزشهای لازم قرار بگیرند. برخی از این آموزشهای فنی را فرد ممکن است در دانشگاه، آموزشگاه تخصصی و یا با کارآموزی زیر دست افراد باتجربه کسب کند. اما در آموزشهای مربوط به بازار خلا جدی وجود دارد.

در مورد نوع آموزش ها، چگونگی آموزش اثر بخش و دیگر جزئیات در بخش های آینده مقاله نکاتی اشاره می شود.

گام سوم: پشتیبانی

تا این مرحله افراد انگیزه و مهارت های لازم برای شروع کار را کسب کرده اند؛ آنها حالا می دانند چه کاری بلد هستند و از کجا باید شروع کنند، اما به احتمال زیاد برای راه اندازی کسب و کار خود به حمایت هایی نیاز دارند: ممکن است جوانی با هدف شروع یک فعالیت کشاورزی زمین بخواهد، جوانی دیگر مجوز، آن یکی سرمایه ای برای شروع کار، دیگری معرفی و تبلیغات و خلاصه هر یک به نوعی از حمایت و پشتیبانی نیازمند باشند. این بخش از کار به عهده مسئولان، خیّرین، سرمایه گذاران و خود مردم است، تا هر کسی به سهم خود بتواند بخشی از نیازهایش را مرتفع کند.

ناگفته نماند این مدل، به صورت مختصر توضیح داده شده و هر یک از بخش ها و گام های آن ملاحظات و جزییات زیادی دارد که در صورت علاقه خوانندگان به ادامه این موضوع، در بخش های آینده به آن پرداخته خواهد شد.

لازم به ذکر است با پیگیری های انجام شده قرار است این مدل به صورت مدون به نهادهای مسئول و حامی ارایه شده تا در صورت تایید و البته اجرای خوب، بتوانیم از ثمرات عینی و ملموس آن برخوردار شویم.

در پایان ضمن تشکر از حوصله شما خواننده عزیز، دعوت می شود نظرات خود را از طریق راههای ارتباطی زیر و یا در پایان همین نوشته (در سایت آسماری نیوز) با ما درمیان بگذارید:

وبلاگ نویسنده: seifoori.blog.ir

شبکه های اجتماعی: @nseifoori

پست الکترونیک: n.seifoori@gmail.com

به امید پیشرفت و تعالی روزافزون ایران اسلامی